Bitişler üzerine...

Hiçbir şey yarım kalmaz dostum. Eğer yarım diyorsan sen bitirmemişsindir. Her şey biter en nihayetinde. İnsan doğar, insan ölür; çiçek açar, solar; yağmur bir ömür devam etmez, elbet diner... Çok ağlamıştım zamanında, yarım kaldığına inandığım bir sevda yüzünden. Fark etmemişim, aslında sadece bana yarımmış ve aslında bitmiş. Ölmeye de çalıştığım olmuştu, becerememiştim; yaşamam gerekmiş, henüz günler tükenmemiş. Bu dönen dünya da bir gün duracak; güneş de bir gün sönecek, böyle yarım, böyle yâre, böyle yaralı yanmayacak sonsuza kadar. Bir gün o da fark edecek bittiğini.

Kimseyi tutamazsın elinde sonsuza kadar. Ayrılık bir şekilde bulacaktır seni. Sen istemeyeceksindir çoğu zaman. Ayrılık kelimesi bırakılana acı veren bir kelimedir. Terk eden pek düşünmez geride bıraktığını. Onun için bitmiştir zaten. Yarım kalan sensin, elbet sen de tamamlayacaksın kafanda. Yarım kalmaz hiçbir şey, her şeyin bir sonu vardır mutlaka. Hayallerinde yaşatacaksındır bir süre, seveceksindir bir süre, bitecektir bir süre sonra... Sevişeceksin bir süre tanımadığın bedenlerle, sevmeyeceksin bir süre, sevemeyeceksin. Sevemediğin günlerin de bir sonu olacak elbet. Su yolunu bulacaktır, sen bittiğini hisset yeter ki...

Her bitiş kötü değildir fakat her son yeni bir başlangıç barındırmaz. İnsanların kandırmacasıdır bu. Öyle kandırır ki kendini, ruhunu, beynini, mantığını, mantıksızlığını... Öldükten sonra bile devam etmek ister ve göremez ölümün en büyük bitiş olduğunu. Ölümü kabul edememizin sebebi de yarım kaldığına inanmamızdır aslında. Yarımlarla dolu bir bitişse, o kadar ağırdır ölüm. Seviyorsundur mesela, bitirememişsindir mesela, bitirmeye ömrün yetmemiştir mesela; omuzlarında, sırtında onun yüküyle gidersin. Senin yükünü yaşayanlar alırlar üstlerine. İşte bu yüzden erken ölümler ağırdır kalanlara....

Bitirmek üzerine bu yazıyı neden yazdım diye soracak olursanız, arkadaşımın balkonundaydım. Yalnız başımaydım, yarım kalmışlar geldi aklıma veya bitirebildiklerim. Bitirdiklerime gülümserken, yarım kalanlara göğsüm sıkışıyordu. Dışarıdan bakanlar sadece gülümsediğimi görüyordu... O zaman yazdım, şimdi paylaştım, ve bu yazı da bitti...