İki gün önce İskender romanına başladım. Garip bir alışkanlığım vardır, bir romanı nerede başladıysam orada bitirmek isterim. Bu günler sonra da olabilir. Elif'in romanını aldıktan sonra bir parkta oturdum ve okumaya başladım. Bazen ellerim titredi, bazen Fırat'ın yakınlarında bir köyde, bazen Londra'da bazen Abu Dabi'deydim...
Normalde ağlak bir herif olmadığım halde, Cemile'ye, Pembe'ye oturup ağladım. İskander'in Ruh halini hissettim. Roksana'ya üzüldüm, Adem benim için bambaşkaydı. Kişiler üzerinde dolaştım durdum. Bu yazıyı yazmamdaki en önemli sebep ise, en iyi reklamın bir dost tavsiyesi olduğuna inanmamdır. Gidip bu romanı alın ve okuyun.
Elif son romanında maneviyat hırkasını biraz aralamış, daha sade bir dille kaleme almış romanını. Elbette içinde ruhani serpintiler olsa da, Aşk gibi, Pinhan gibi, Siyah Süt gibi yoğun hissetmedim dini yönü. Elbette karakterlerin evhamları, batılları vardı fakat hiçbirinin üstünde abartı durmuyordu bu batıllar.
Cemile'de, Elif'in anneannesi yansımış biraz bizlere, Pembe daha Anaç Sütlaç Hanım, Tobiko içindeki isyanı ve yanısıra sistemi düşünmeden yaşadığı çocukluk yıllarını... Bu romanı okurken, Elif'in hayatından izlere de rastlayacağınızı bilmeniz gerekiyor. Edebiyatın mayasında vardır bu, Elif çok güzel sindirmiş bunu son kitabına... Onu iyi tanımayan okurları anlayamaz.
Yüzlercesi kişiliği, karakteri, siyasi görüşü gibi saçma sapan laflar etse de yadsınamaz bir gerçektir ki, Elif İngilizce yazan ve romanımızı dünyaya duyuran, okutan ender yazarlarımızdan bir tanesi.
Tek eleştirebileceğim nokta, keşke poz verirken İskender olmasaydın be Elif... Hayal gücüme bir tekmeydi o fotoğraf...
Kitap bittiğinde içimden parçalar her bir karaktere ayrı yorumlar yaptı. Sizlere roman hakkında tüyo vermemek için malesef bunları yazamıyorum. Fakat şunu söyleyebilirim Roman bittiğinde "Eee şimdi?" dedim içimden. "Şimdi n'olacak?" Soru bir şekilde içimde saklıydı fakat duymak istemedim. Kitabı başladığım bankta bitirdim ve orada bıraktım. Başkası da okuyabilsin diye içine de ufak bir not yazdım; okuduktan sonra bencillik etmemesini ve paylaşmasını salık veren.
Daha sonra da gittim kendime bir tane daha aldım ve arşivime ekledim.
Uzun zamandır beni böyle sarsan güzel bir roman okumamıştım. Hep yaz Elif, kalemine sağlık...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder