Konuşmalar 7

+Bana geldiğin için mutlu musun?

-Gelmek diye bir şey yok. Ben buraya başka bir yerden gittiğim için vardım.

+Neden kabul etmiyorsun geldiğini?

-Gittiğim yer, kabul etti mi ki gittiğimi?

+Nereden bilebilirsin ki gider gitmez unutulmadığını?

-Kim unutulduğunu kabul etmek ister ki?

+Senin unuttukların olduğu kadar, doğaldır bu.

-Benim unuttuklarım, kabullendiler mi ki unuttuklarını? Kimse istemez unutulmayı, umut değildir bu. umut geçmişe duyulmaz şayet. Bir arzu belki.

+Unutulmamak için ne yapıyorsun peki?

-Aramıyorum kimseyi.

+Bu seni unutturur.

-Bu beni unutulmaz kılar.

+Nasıl?

-Ararsam eğer unuttuğunu öğrenebilirim. Bundan kaçıyorum ben. Bilmezsem unuttuğunu, unutulmadım diyebilirim. En acısı unutulmak değil aslında, unutan birine kendini hatırlatmak, hatırlatmaya çalışmak...

+Acı...

-Çok acı...