+Sevmiyor musun artık beni?
-Seviyorum elbette ancak çok yaraladık birbirimizi. Gereğinden fazla acı vermeye başladı.
+Sevgi bunlara değmez mi?
-Sevginin kolları çok uzundur. Her noktasına dokunur insanın, aşk ise bambaşkadır. Kollardan oluşmaz, durmaz, her zerrende hissedersin aşkı. İlmik ilmik işler damarına, kanına, kalbine, her bir organına. Ben sana aşıktım. Lakin şimdi yalnızca seviyorum. Nasıl gitti benden, nasıl bu kadar incecik kaldı bilmiyorum fakat iplik iplik sevgi haline dönüştü sana hissetiklerim. Her noktama ulaşan birer iplik fakat her zerremde değil. Aşık olsaydım belki devam ederdi fakat şimdi bitmesi gerekiyor.
+Yani bir daha görüşmeyeceğimiz anlamına mı geliyor bu?
-Elbette ki değil. Sen ayrı aşka düşünce, ben ayrı aşka düşünce; O aşklar hayatımızdan gidince yeniden görüşebiliriz elbette. Ancak başka bir ilişkinin acısını çekerken sana arkadaşım gibi bakabileceğim.
+Ya hiç aşık olmazsak başkasına?
-O zaman daha uzun sürer elbette... Ancak bitti, lütfen anlayış göster gitmeme.
+Neden gidiyorsun ki? Ayrılığımız çok gereksiz.
-Gitmem gerek.
+Peki ya ben?
-Bencildir bitiren, umursamaz kalanı ancak kalandır gidene sebep. Şairin de dediği gibi, "Giden değil, kalandır terk eden; giden de bu yüzden gitmiştir zaten."
+Anlamıyorum bunu.
-Hoş kal.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder