Karanlık Çöktüğünde

Parmak uçlarına karanlık çökerdi bazen,

Duyarsızlaşırdı bu dünyaya. 

Sevişmeyi unuturdu benimle.

Bırakıp gidişlerinden ziyade, 

Geri dönüşleri öldürürdü beni.

Sadece nakaratı hatırlanan şarkılar gibiydi,

Giriş yok, sonuç yok...

Sadece en tutkulu anlar var, sonrası yok.

Parmak uçlarına karanlık çökerdi bazen,

Güneşim diyemez, susardım. 

Özlediğimi bilmezdi içindeyken.